یکتاس

سر ویلیام هرشل کاشف اعماق آسمان ها که بود؟ | بیوگرافی سر ویلیام هرشل

کارولین دستیار برادر خود شد و در تراشیدن عدسی وی را کمک می کرد؛ او با کمک خواهر خود یکی از بهترین تلکسوپ ها را ساخت که وزن آن چیزی در حدود ۱۰۰ کیلوگرم و فاصله ی کانونی آن ۳۹ پا و قطر آئینه ی آن نیز ۱۴۷ سانتی متر بود! در سال ۱۷۸۱ میلادی هنگامی که ویلیام هرشل مشغول به رصد آسمان بود، ناگهان ستاره ای را دید که مانند ستارگان دیگر نورانی نبود! هرشل به سرعت اکتشافات خود را به اطلاع رصدخانه گرینویچ رساند. روزی به صورت بسیار اتفاقی، کتابی در زمینه ی نجوم به دست وی افتاد که برای او بسیار جذاب بود! مطالعه ی درباره ی علم نجوم نیاز به دانستن و آموختن مبحث نور بود؛ سر ویلیام هرشل دریافت که برای مطالعه ی مبحث نور نیاز به دانستن علم ریاضیات است! بنابراین شروع به مطالعه ی جبر و هندسه نمود.

او پس از ورود به کشور انگلستان تصمیم گرفت خود را با شرایط موجود تطبیق دهد؛ وی نام آلمانی فردریش ویلهم را برای خود برگزید! او که مانند پدر خود استعداد فراوانی در زمینه ی موسیقی داشت، هنگام ورود به کشور انگلستان به ارگ نوازی در کلیسا مشغول شد و یکی از مشهورترین ارگ نوازان بود. ویلیام هرشل چون سرمایه ای برای خرید تلسکوپ نداشت، با کوشش فراوان تصمیم به ساختن تلسکوپ کرد؛ بنابراین شخصا شروع به تراشیدن عدسی کرد! در این کار خواهر وی، کارولین نیز او را یاری نمود چرا که وی نیز علاقه ی زیادی به علم نجوم داشت!. مقرری که پادشاه برای سر ویلیام هرشل در نظر گرفته بود، چون کفاف مخارج وی را نمی داد، بنابراین او با زن بیوه ی ثروتمندی ازدواج کرد و بیشتر وقت خود را به رصد کردن ستارگان اختصاص داد.

در آن زمان شهر هانوور از متصرفات کشور انگلستان بود! ویلیام هرشل تا ۱۴ سالگی چوپان بود و تا ۱۸ سالگی با پدر در دسته ی موسیقی قراولان پادشاهی یک نوع از سازهای بادی را می نواخت. پس از مطالعه در زمینه ی علم ریاضیات و نیز آموختن آن، مبحث نور و نجوم به قدری او را مجذوب خود کرده بود که منزل خود را تبدیل به کارگاهی برای ساخت تلسکوپ کرده بود!. جدول یاب ، محمد سیمری : ویلیام هرشل که او را به عنوان کاشف اعماق آسمان ها می شناسند، در ۱۵ ماه نوامبر سال ۱۷۳۸ میلادی در شهر هانوور کشور آلمان به دنیا آمد. با کشف این ستاره ی جدید که نامش را اورانوس گذاشتند، دستگاه منظومه ی شمسی که از قدیم محدود به زحل بود، توسعه یافت و اورانوس نیز به آن افزوده شد.

سیاره اورانوس

اخترشناس فرانسوی ، پیر لمونیر ، این سیاره را در سالهای بین بین ۱۷۵۰ تا ۱۷۶۹ دوازده بار رصد کرده بود؛ ولی توسط ویلیام هرشل و در خانه‌اش (که اکنون موزه اخترشناسی است) - در شهر بث - در ۱۳ مارس ۱۷۸۱ رصد شد و در ۲۶ آوریل ۱۷۸۱ به عنوان دنباله‌دار گزارش شد. از آنجایی که زاویه‌ی انحراف اورانوس ۹۸ درجه است ، در طی سال قطب‌های این سیاره بیش از استوای آن در معرض نور خورشید قرار دارند؛ با این حال سیستم آب و هوا ، گرما را در سراسر این سیاره به یک میزان توزیع می‌کند. سریعترین بادهای سطح اورانوس که در دو سوم از ناحیه استوا تا قطب جنوب اندازه‌گیری شده‌اند ، با سرعت ۷۲۰ کیلومتر در ساعت می‌وزند؛ بنابراین اتمسفر این منطقه در هر ۱۴ ساعت یک بار گردش وضعی کامل دارد.

این میدان مغناطیسی انرژی زیادی را - که بیشتر به شکل ذرات باردار الکترونها و پروتونها می‌باشد - به دام می‌اندازد؛ با حرکت این ذرات به عقب و جلوی قطب‌های این میدان ، امواج رادیویی ایجاد می‌شود. انحراف محور اورانوس تأثیر زیادی بر روی قطب‌های آن گذاشته و باعث می‌شود که هر قطب در یک دوره تناوب مداری که ۸۴ سال زمینی طول می‌کشد ، ۴۲ سال را در روشنایی و ۴۲ سال دیگر را در تاریکی بگذراند. مقایسه قطر اورانوس با زمین محور چرخش اورانوس حدود ۹۸ درجه نسبت به صفحه‌ی مدار سیاره به دور خورشید انحراف دارد؛ بنابراین اورانوس بر خلاف سایر سیاره‌ها ، روی محوری تقریبا افقی می‌چرخد.

» و حتی هنگامی که این جرم را به عنوان کشف به انجمن سلطنتی گزارش می‌داد باز براین باور بود که دنباله‌دار است و این عقیده را داشت تا زمانی که به طور مطلق اثبات شد که اورانوس یک سیاره است. البته نظریه‌های دیگری هم در این زمینه مطرح هستند (مانند : برخورد یک دسته‌ی بزرگ از دنباله‌دارها در اوایل تشکیل سیاره ، که این خود وجود یک اقیانوس بزرگ داخلی آن را نیز توجیه می‌کند). بدین گونه که قبل و بعد از اختفای یک ستاره پشت اورانوس ، نور ستاره متناوبا کم و زیاد می‌شد و با بررسی‌های انجام گرفته در آن هنگام ثابت شد که این سیاره ۵ حلقه دارد و بعدا به ۹ حلقه رسید. سطح میراندا (پنجمین قمر بزرگ اورانوس) مشخصات مختلفی دارد؛ از جمله : دشت‌هایی پوشیده از گودال‌های شهاب‌سنگی قدیمی ، تپه‌های بزرگ و دره‌های عمیقی که سطح این قمر را شکافته‌اند.

منبع